The beauty of nothingness (zo'n mooie uitdrukking die ik van iemand hoorde over de woestijn)

Palya,
Dit betekent zoiets als welkom, hallo, dankjewel en tot ziens ...

Laat ik maar eens beginnen bij vandaag. Ik heb gewoon geen tijd gehad om iets te schrijven. We hebben gewoon zulke ontzettend leuke dingen gedaan om waanzinnig mooie dingen gezien. Ik zit nu op mijn bedje in de schaduw bij het zwembad van ons resort.... midden in de woestijn bij Uluru. Best wel raar. Het is de afgelopen dagen echt bloedheet geweest. 40 graden was niet bijzonder. Vandaag hebben we een heerlijke rustdag gehad. Wij zijn een beetje los gegaan met spulletjes kopen, want ze hebben hier onwijs gave en mooie dingen te koop, ale ebaseerd op de aboriginal kunst. Echt gaaf.... hadden we een paar dagen eerder ook al gedaan. We zijn hier gisterenmidddag aangekomen na onze 3-daagse tour (lees 2,5 want wij zijn niet in Alice Springs opgestapt maar hier in Uluru opgehaald. We dachten dat we dit heel goed hadden geregeld, maar daarover later. 

We zijn gisterenochtend vanuit Kings Canyon in alle vroegte (4.20 werden we gewekt), vertrokken om de rim walk te doen bij zonsopkomst. Een wandeling van van een kleine 4 uur. Omdat het zo ontzettend warm is en deze wandeling vanaf 11.00 uur wordt gesloten, is het goed om het vroeg in de ochtend te doen. Het is dan nog een aangename temperatuur om dingen te ondernemen (het is dan rond de 25 graden!), het licht is schitterend en het is nog niet zo druk. Daarnaast wat heel erg fijn is: je hebt nog niet zoveeel last van vliegen. en geloof me dat zijn er vreseijk veel en ze zitten vooral op je gezicht. Je wordt er kriegel van. Iedereen loopt hier ook met netjes over zijn hoed of pet!  Een supergave wandeling! Na de wandeling zijn wij hier dus in het resort terecht gekomen en we waren gesloopt. Behalve dat we de afgelopen 2 dagen heel vroeg opgestaan waren, de hitte eist zeker ook zijn tol. de dag daarvoor hadden we als tour de zonsopkomst en wandeling rondom Uluru. Om 6.15 werden we gedropt om in alle vroegte te lopen en voor zover moglijk in stilte te genieten. En ja, dt heeft wel iets magisch. Alle verhalen die je ervan hebt gehoord, de verhalen die de gids vertelde, wat we inmiddels hebben gelezen.... ja je wordt er stil van. Hoe erg is het dan als je driekwart van de wandeling erop hebt zitten en je komt een stel segways tegen? Het contrast kan niet groter zijn en wat mij betreft en verkeerde beslissing om deze aktiviteit hier te ontwikkelen. Helaas. In de middag zijn we doorgereden naar Kings Canyon Creek. Het is te heet om iets te doen, dus prima om dan ergens anders naar toe te gaan. Het was ook wel lekker om weer even in onze eigen camper te zitten. Hoe zo vraag je je af, jullie hebben toch een 3-daagse tour geboekt?

Dat klopt, maar ergens was er toch iets misgegaan. We hebben (althans dat vinden wij) duidelijk aangegeven dat wij in Uluru willen beginnnen en eindigen omdat onze camper daar staat. We hebben nog emails gehad of er een mogelijkheid was om met en shuttle of vliegtuig naar Alice Springs (AS) te gaan (want vandaar uit zou de bus vertrekken), toen bleek dat we in Uluru opgehaald konden worden, was dus het probleeem opgelost. En inderdaad, wij werden opgehaald, de andere vanuit AS waren al op de campsite (hoe verbaasd waren we dat we ongeveer hemelsbreed 500 meter verderop kampeerden dan waar we eerder met de camper hadden gestaan?!). De gids begon kort het programma uit te leggen en tot onze verbazing.... na de laatste wandeling gaan we direct terug naar AS. Voorzichting vroeg ik of we dan nog eerst naar Uluru kwam om ons af te zetten (mijn topografie van Australië is nog niet optimaal, maar dat was dus de andere kant op). Oeps... De gids vond hetzelf ook al raar, had dit nog nagevraagd bij de booking agency, maar die gaven aan dat het akkoord en goed zo was. Hoe dan? Dan kun je blijven hangen in het geheel, maar we moesten door... en we gingen er maar eens even over nadenken.
's middags hebben we een wandeling gemaakt door de Kings Canyon, schitterend, maar ik had wel behoorlijk last van de hitte. Ergens tijdens de busrit bedachen we dat we welicht zelf met de camper achter de bus aan zouden kunnen rijden en da zelf weer terug. Niet de ideale situatie, maar als iedereen daarmee akkoord is, zou dat wel de meest ideale oplossing zijn. Iets van een Uber of iets dergelijks.... vergeet het maar. Voorstel op tafel gelegd en het was inderdaad de oplossing, dus zo gezegd zo gedaan, vandaar wij met eigen campertje achter de bus zijn aangereden en de tour volledig hebben kunnen doen. Die avond nog een waanzinnig gave zonsondergang gezien nog wat gegeten en toen was het tijd om ons bedje in te gaan.

Gisterenavond (lees 12 maart) hadden we een korte wandeling geboek door de field of lights. Zo ontzettend gaaf. 50.000 lichtjes in de woestijn. Alsof je je in en sprookje bevindt. Google gerust en bekijk de foto's in het echt is het nog 1000 keer mooier. 

Zoals gezegd we hadden al 2 nachten hier gekampeerd. We wilden de hele dag dat we hier waren nog iets doen... alles was helemaal volgeboekt... behalve... en ja hoor, we hebben wederom een heli vlucht geboekt (bijna) boven Uluru en De Olga's. Het is echt super decadent, maar daarentegen ook heel gaat. Je doet dit een keer in je leven en daarna kom je hier naar alle waarschijnlijkheid nooit meer! Het was genieten.  

Voordat we in Uluru aankwamen is het flink doorrijden. Vanuit Adelaide naar Port Augusta (wat een vreselijk plaatsje is met heel veel rondhangende aboriginals... en daar word je niet heel blij van) gereden van vandaar uit naar Coober Pedy. Je rijdt direct de woestijn in en dat blijft zo de rest van de reis. CP is een heel klein mining plaatsje (hoewel het dat predikaat eigenlijk niet verdiend) waar opaal wordt gewonnen. We zijn daar 2 nachten gebleven, maar overdag is er echt niets te doen en 's avonds al helemaal niet. We stonden op een leuke plaats buiten "het centrum", dus geen last van rondhangende aboriginals. 's avonds en onwijs leuke tour gekregen van het opaal minen... super leuk en hartstikke interessant. 

Het einde begint ineens akelig dichtbij te komen. En hoewel we er nog niet aan willen, komt de realiteit toch wel weer in zicht. Beetje kijken naar banen, Afspraken die voorbij komen en dat soort dingen. We hebben nog een mooie week voor de boeg en daar gaan we ook zeker van genieten. De komende 2 dagen moeten we echt kilometer gaan vreten. Morgen terug naar CP, dat is zo'n 750 km. Gelukkig kun je die in een ruk rijden, want er zijn geen stoplichten files of eventuele afslagen (wellicht 5 stuks oid, maar meer niet) en bijna geen auto's. Gisteren dik 70 km afgelegd zonder een tegenligger tegen te komen. En morgen verliezen we een uur omdat we weer in een andere tijdzone komen. De wegen zijn ook recht. Hier en daar een flauwe bocht, maar daar hoef je amper bij af te remmen. De volgende dag iets van 800 km, maar aan het eind komen we dan door plaatsen en dat houdt gewoon op. We zitten dan wel in de Barossa en zijn dan weer in de bewoonde wereld.

Nou wellicht dat ik nog een post doe, we gaan zien.

Maak er een mooie dag van... wij hebben het al gedaan.

Groetjes,

Joyce